Elfde verslag taalassistentschap (13 t/m 29) 2
Blijf op de hoogte en volg Dion
29 Mei 2019 | België, Enghien
Het vervolg op het elfde verslag van het taalassistentschap.
De lerares liet beide fragmenten de eerste keer in het geheel afspelen, vervolgens onderbroken en met terugspoelen. De leerlingen luisterden aandachtig en leken de luistervaardigheidsoefening moeilijk te vinden. De lerares kwam hen tegemoet door vier van de acht kenmerken van het beroep van gametester te vragen. Aan het einde van het uur zat de oefening én mijn assistentschap erop. De lerares en ik zegden toe om contact te houden en zeiden elkaar gedag.
Ik vroeg aan een ‘Educateur’ waar ik de sleutel en badge (om de schoo-lpoort te openen) kon inleveren. Doordat de ‘Educateur’ ‘en bas’ zei, meende ik dat de plek waarnaar hij verwees, zich beneden – in de kelder – bevond, maar deze verwijzing ‘naar beneden’ verwees naar het pad dat naar het kantinegebouw afloopt. In dat gebouw vroeg ik aan een conciër-gejuffrouw waar ik moest zijn. Zij wees mij de weg naar de ‘Econome’-kamer. Daar gaf ik aan mijn sleutel en badge te willen inleveren. Ik noem-de mijn achternaam, maar op die naam bleek geen sleutel en badge te zijn afgegeven. Deze bleken op mijn voornaam te zijn genoteerd. De vrouw was opgelucht dat alles in orde was en gaf de borg van de sleutel en de badge terug. Terwijl ik buiten liep, besloot ik nog afscheid van de ‘Educa-teurs’ te nemen, hoewel ik hen niet bij naam kende. Bij de schoolpoort bel-de ik aan, maar de schoolpoort bleef gesloten. Ik liep daarom terug naar binnen, naar de ICT-ruimte, waar de vrouw zei dat zij iemand had opge-roepen om de schoolpoort te openen. Na haar te hebben bedankt, liep ik versneld naar de schoolpoort terug, die meteen op afstand ontgrendeld werd. Dat was het dan.
Die dag zijn mijn ouders en ik nog over de markt gelopen; mijn ouders waren verwonderd over de grootte van de markt en over het grote aantal bloemenkramen. Het was de moeite zeker waard. Later die middag hebben mijn vader en ik de internetrouter bij een computerwinkel in Tubize (kenne-lijk Tubeke in het Nederlands) ingeleverd. Tubize leek de dichtstbijzijnde stad waar de router kon worden ingeleverd, te zijn. We zijn tevens aan de opruiming en het inpakken van mijn spullen begonnen. Door deze oprui-ming en de verhuizing op donderdag 30 mei schrijf ik de dagverslagen van dinsdag en woensdag pas op vrijdag.
Woensdagavond wilde ik van de buren afscheid nemen, maar bij mijn directe buren deed niemand open; bij de buren daarnaast deed de doch-ter open. Onverwacht werd ik binnen gevraagd en heb ik in hun lichtvolle serre-achtige veranda gezeten. Het glazen geraamte van deze veranda kon volledig worden opengeschoven, met dak en al. We hebben over Vlaamse en Nederlandse series gesproken en ik werd uitgenodigd om mee te eten. Ik vind het altijd moeilijk om zonder twijfel toe te zeggen of af te wijzen. Ik heb dus meegegeten, waarbij ik een stukje zelfgebakken pizza en friet heb gegeten, evenals American (een ‘puree’ of ‘stevige saus’?) en sla uit de tuin. Ik ben er een aantal uren gebleven; mijn vader belde mij op een zeker moment om te vragen waar ik bleef. De hartelijkheid overrom-pelde mij. Hun initiatief om mensen te leren om zandsculpturen op het strand van Westende te maken, vond ik geweldig. Belangeloos en koste-loos kunnen mensen dus in drie kwartier een zandsculptuur van een dol-fijn, dinosaurus of schildpad leren scheppen. Als klap op de vuurpijl kreeg ik een volle zak met rijstwafels met chocolade mee. Deze rijstwafels had de man van een bedrijf in Stramproy – dat ten zuiden van Weert in de ge-meente ligt – meegekregen. Hij had met ongeloof vertelde dat hij alleen maar twee kopjes koffie bij zijn bezoek had gekregen; en dat na een rit van bijna 200 kilometer. Daarover was hij – terecht – licht gepikeerd (bij gebrek aan een passender woord dat ik kan bedenken). In totaal dus bijna 400 kilometer gereden om er karig te worden onthaald. Een contrast met de ontvangst dat ik heb gekregen!
De verhuizing is soepel verlopen, ook zeker mede dankzij de hulp van onze buren in Nederland, die met de gehuurde bestelbus naar Edingen zijn komen rijden.
De lerares liet beide fragmenten de eerste keer in het geheel afspelen, vervolgens onderbroken en met terugspoelen. De leerlingen luisterden aandachtig en leken de luistervaardigheidsoefening moeilijk te vinden. De lerares kwam hen tegemoet door vier van de acht kenmerken van het beroep van gametester te vragen. Aan het einde van het uur zat de oefening én mijn assistentschap erop. De lerares en ik zegden toe om contact te houden en zeiden elkaar gedag.
Ik vroeg aan een ‘Educateur’ waar ik de sleutel en badge (om de schoo-lpoort te openen) kon inleveren. Doordat de ‘Educateur’ ‘en bas’ zei, meende ik dat de plek waarnaar hij verwees, zich beneden – in de kelder – bevond, maar deze verwijzing ‘naar beneden’ verwees naar het pad dat naar het kantinegebouw afloopt. In dat gebouw vroeg ik aan een conciër-gejuffrouw waar ik moest zijn. Zij wees mij de weg naar de ‘Econome’-kamer. Daar gaf ik aan mijn sleutel en badge te willen inleveren. Ik noem-de mijn achternaam, maar op die naam bleek geen sleutel en badge te zijn afgegeven. Deze bleken op mijn voornaam te zijn genoteerd. De vrouw was opgelucht dat alles in orde was en gaf de borg van de sleutel en de badge terug. Terwijl ik buiten liep, besloot ik nog afscheid van de ‘Educa-teurs’ te nemen, hoewel ik hen niet bij naam kende. Bij de schoolpoort bel-de ik aan, maar de schoolpoort bleef gesloten. Ik liep daarom terug naar binnen, naar de ICT-ruimte, waar de vrouw zei dat zij iemand had opge-roepen om de schoolpoort te openen. Na haar te hebben bedankt, liep ik versneld naar de schoolpoort terug, die meteen op afstand ontgrendeld werd. Dat was het dan.
Die dag zijn mijn ouders en ik nog over de markt gelopen; mijn ouders waren verwonderd over de grootte van de markt en over het grote aantal bloemenkramen. Het was de moeite zeker waard. Later die middag hebben mijn vader en ik de internetrouter bij een computerwinkel in Tubize (kenne-lijk Tubeke in het Nederlands) ingeleverd. Tubize leek de dichtstbijzijnde stad waar de router kon worden ingeleverd, te zijn. We zijn tevens aan de opruiming en het inpakken van mijn spullen begonnen. Door deze oprui-ming en de verhuizing op donderdag 30 mei schrijf ik de dagverslagen van dinsdag en woensdag pas op vrijdag.
Woensdagavond wilde ik van de buren afscheid nemen, maar bij mijn directe buren deed niemand open; bij de buren daarnaast deed de doch-ter open. Onverwacht werd ik binnen gevraagd en heb ik in hun lichtvolle serre-achtige veranda gezeten. Het glazen geraamte van deze veranda kon volledig worden opengeschoven, met dak en al. We hebben over Vlaamse en Nederlandse series gesproken en ik werd uitgenodigd om mee te eten. Ik vind het altijd moeilijk om zonder twijfel toe te zeggen of af te wijzen. Ik heb dus meegegeten, waarbij ik een stukje zelfgebakken pizza en friet heb gegeten, evenals American (een ‘puree’ of ‘stevige saus’?) en sla uit de tuin. Ik ben er een aantal uren gebleven; mijn vader belde mij op een zeker moment om te vragen waar ik bleef. De hartelijkheid overrom-pelde mij. Hun initiatief om mensen te leren om zandsculpturen op het strand van Westende te maken, vond ik geweldig. Belangeloos en koste-loos kunnen mensen dus in drie kwartier een zandsculptuur van een dol-fijn, dinosaurus of schildpad leren scheppen. Als klap op de vuurpijl kreeg ik een volle zak met rijstwafels met chocolade mee. Deze rijstwafels had de man van een bedrijf in Stramproy – dat ten zuiden van Weert in de ge-meente ligt – meegekregen. Hij had met ongeloof vertelde dat hij alleen maar twee kopjes koffie bij zijn bezoek had gekregen; en dat na een rit van bijna 200 kilometer. Daarover was hij – terecht – licht gepikeerd (bij gebrek aan een passender woord dat ik kan bedenken). In totaal dus bijna 400 kilometer gereden om er karig te worden onthaald. Een contrast met de ontvangst dat ik heb gekregen!
De verhuizing is soepel verlopen, ook zeker mede dankzij de hulp van onze buren in Nederland, die met de gehuurde bestelbus naar Edingen zijn komen rijden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
